როგორ ავირჩიოთ მიწოდების განსხვავებული პირობები საერთაშორისო ვაჭრობაში?

საერთაშორისო ვაჭრობაში სწორი სავაჭრო პირობების შერჩევა ორივე მხარისთვის უმნიშვნელოვანესია შეუფერხებელი და წარმატებული ტრანზაქციის უზრუნველსაყოფად. სავაჭრო პირობების არჩევისას გასათვალისწინებელია სამი ფაქტორი:

რისკები: რისკის დონე, რომლის აღებაც თითოეულ მხარეს სურს, შეიძლება დაეხმაროს შესაბამისი სავაჭრო ტერმინის განსაზღვრაში. მაგალითად, თუ მყიდველს სურს რისკის მინიმიზაცია, მას შეუძლია უპირატესობა მიანიჭოს ისეთ ტერმინს, როგორიცაა FOB (Free On Board), სადაც გამყიდველი იღებს პასუხისმგებლობას საქონლის გემზე ჩატვირთვაზე. თუ გამყიდველს სურს რისკის მინიმიზაცია, მას შეუძლია უპირატესობა მიანიჭოს ისეთ ტერმინს, როგორიცაა CIF (Cost, Insurance, Freight), სადაც მყიდველი იღებს პასუხისმგებლობას საქონლის ტრანზიტში დაზღვევაზე.

ღირებულება: ტრანსპორტირების, დაზღვევისა და საბაჟო გადასახადების ღირებულება შეიძლება მნიშვნელოვნად განსხვავდებოდეს სავაჭრო პირობების მიხედვით. მნიშვნელოვანია გავითვალისწინოთ, ვინ იქნება პასუხისმგებელი ამ ხარჯებზე და ისინი გარიგების საერთო ფასში გაითვალისწინოთ. მაგალითად, თუ გამყიდველი დათანხმდება ტრანსპორტირებისა და დაზღვევის საფასურის გადახდას, მათ შეიძლება უფრო მაღალი ფასი დააწესონ ამ ხარჯების დასაფარად.

ლოჯისტიკა: საქონლის ტრანსპორტირების ლოჯისტიკას ასევე შეუძლია გავლენა მოახდინოს სავაჭრო ტერმინის არჩევანზე. მაგალითად, თუ საქონელი მოცულობითი ან მძიმეა, გამყიდველისთვის შეიძლება უფრო პრაქტიკული იყოს ტრანსპორტირებისა და ჩატვირთვის ორგანიზება. ალტერნატიულად, თუ საქონელი მალფუჭებადია, მყიდველს შეიძლება სურდეს ტვირთის გადაზიდვაზე პასუხისმგებლობის აღება, რათა უზრუნველყოს საქონლის სწრაფად და კარგ მდგომარეობაში მიწოდება.

ზოგიერთი გავრცელებული სავაჭრო ტერმინია EXW (Ex Works), FCA (Free Carrier), FOB (Free On Board), CFR (Cost and Freight), CIF (Cost, Insurance, Freight) და DDP (Delivered Duty Paid). მნიშვნელოვანია, რომ ტრანზაქციის დასრულებამდე ყურადღებით გაეცნოთ თითოეული სავაჭრო ვარიანტის პირობებს და შეთანხმდეთ მათზე მეორე მხარესთან.

EXW (ყოფილი ქარხნები)
აღწერა: მყიდველი იღებს ყველა ხარჯსა და რისკს, რაც დაკავშირებულია საქონლის გამყიდველის ქარხანაში ან საწყობში აღებასთან.
განსხვავება: გამყიდველს მხოლოდ საქონელი სჭირდება ასაღებად მზად, ხოლო მყიდველი უზრუნველყოფს გადაზიდვის ყველა სხვა ასპექტს, მათ შორის განბაჟებას, ტრანსპორტირებას და დაზღვევას.
რისკების განაწილება: ყველა რისკი გადადის გამყიდველიდან მყიდველზე.

FOB (ბორტზე უფასო)
აღწერა: გამყიდველი ფარავს საქონლის გემზე მიწოდების ხარჯებსა და რისკებს, ხოლო მყიდველი იღებს თავის თავზე ყველა ხარჯსა და რისკს ამ მომენტის შემდეგ.
განსხვავება: მყიდველი იღებს პასუხისმგებლობას გადაზიდვის ხარჯებზე, დაზღვევაზე და განბაჟებაზე გემზე ჩატვირთვის გარდა.
რისკის განაწილება: რისკი გამყიდველიდან მყიდველზე გადადის მას შემდეგ, რაც საქონელი გემის მოაჯირს გადაკვეთს.

CIF (ღირებულება, დაზღვევა და ტვირთი)
აღწერა: გამყიდველი პასუხისმგებელია საქონლის დანიშნულების პორტში მიტანასთან დაკავშირებულ ყველა ხარჯზე, მათ შორის ტვირთისა და დაზღვევის ხარჯებზე, ხოლო მყიდველი პასუხისმგებელია საქონლის პორტში ჩასვლის შემდეგ წარმოშობილ ნებისმიერ ხარჯზე.
განსხვავება: გამყიდველი უზრუნველყოფს გადაზიდვას და დაზღვევას, ხოლო მყიდველი იხდის საბაჟო გადასახადებს და სხვა გადასახადებს ჩამოსვლისთანავე.
რისკის განაწილება: რისკი გადადის გამყიდველიდან მყიდველზე საქონლის დანიშნულების პორტში მიწოდებისთანავე.

CFR (ღირებულება და ტვირთი)
აღწერა: გამყიდველი იხდის ტრანსპორტირების ხარჯებს, მაგრამ არა დაზღვევას ან პორტში ჩასვლის შემდეგ წარმოშობილ ნებისმიერ ხარჯს.
განსხვავება: მყიდველი იხდის დაზღვევას, საბაჟო გადასახადებს და ნებისმიერ საფასურს, რომელიც წარმოიშობა პორტში ჩასვლის შემდეგ.
რისკის განაწილება: რისკი გამყიდველიდან მყიდველზე გადადის, როდესაც საქონელი გემზეა.

DDP (მიწოდებული, გადახდილი გადასახადი)
აღწერა: გამყიდველი საქონელს აწვდის მითითებულ ადგილას და პასუხისმგებელია როგორც ხარჯებზე, ასევე რისკებზე მანამ, სანამ საქონელი ამ ადგილამდე არ მიაღწევს.
განსხვავება: მყიდველს მხოლოდ საქონლის მითითებულ ადგილას მოხვედრას უნდა დაელოდოს, ყოველგვარი ხარჯისა და რისკის პასუხისმგებლობის აღების გარეშე.
რისკების განაწილება: ყველა რისკსა და ხარჯს გამყიდველი იღებს.

DDU (მიწოდებული გადასახადის გადაუხდელობა)
აღწერა: გამყიდველი საქონელს აწვდის მითითებულ ადგილას, მაგრამ მყიდველი პასუხისმგებელია საქონლის იმპორტთან დაკავშირებულ ნებისმიერ ხარჯზე, როგორიცაა საბაჟო გადასახადები და სხვა მოსაკრებლები.
განსხვავება: საქონლის იმპორტთან დაკავშირებულ ხარჯებსა და რისკებს მყიდველი იღებს საკუთარ თავზე.
რისკების განაწილება: რისკების უმეტესობა მყიდველზე გადადის მიწოდებისთანავე, გარდა გადაუხდელობის რისკისა.